Μακ. Μητρ. Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως κυροῦ ΘεοφίλουἘγγράφομαι σήμερα 29 Ἰουλίου 1997 μαθητής εἰς τό πανεπιστήμιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, εἰς τό πανεπιστήμιο αὐτό τῆς ἀρετῆς, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς μετάνοιας καί τῆς ὑπακοῆς. |
Μακ. Μητρ. Ἐλευθερουπόλεως κυροῦ Εὐδοκίμου
Μετά πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν |
Μακ. Μητρ. Κορίνθου κυροῦ Παντελεήμονος
|
Μακ. Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου
|
Μοναχῆς Χριστονύμφης, Καθηγουμένης
Ὅλες οἱ ἀδελφές φεύγουμε ἐντυπωσιασμένες ἀπό τήν ἀγάπη, προθυμία καί πνευματικότητα τῶν ὁσιωτάτων πατέρων τῆς σεβασμίας καί Ἱερᾶς Μονῆς , καθώς καί τήν τελειότητα τῆς ὅλης συγκροτήσεως τῆς Μονῆς, ἰδιαιτέρως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ - καί αὐτά εἶναι λίγα πού γράφουμε. |
Βύρωνος Γ. Πολύδωρα, τ. Ὑπουργοῦ
Εἶναι καταφύγιο τῆς ψυχῆς. Εἶναι τό εἰκονοστάσι στό πνευματικό οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανοῦ. Εἶναι τό πρότυπο (γιά αἰῶνες) τῆς αἰσθητικῆς. Διδαχθήκαμε ἐμεῖς οἱ “ποιμένες” τόν ὁρισμό τοῦ κάλλους ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τό Μοναστήρι, ἀπό τό εἰκόνισμα, ἀπό τήν “μαντρούλα”, ἀπό τήν πύλη, ἀπό τό τέμπλο τό ξυλόγλυπτο, ἀπό τήν πολεμίστρα ἀκόμη. Τό Μοναστήρι εἶναι τό κάστρο τῆς Ρωμιοσύνης. Τό Μοναστήρι εἶναι τό κέντρο τῆς ἐπιμελητείας τοῦ Ἔθνους. Τό Μοναστήρι φιλοξενεῖ - εἶναι τό σπίτι τῶν πιό δυνατῶν πιστῶν, τῶν πρωταθλητῶν στήν πίστη, στήν εὐσέβεια, στήν εὐλάβεια, στήν λατρεία, στήν ἄσκηση, στό ἀνατείνεσθαι. Προσεύχομαι, τώρα πού γράφω, νά μοῦ δώσει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος τή δύναμη νά τούς μοιάσω. Ἐδῶ, στό παράλιο βουνό τοῦ Εὐβοϊκοῦ, ἔχουμε μιά ἐπικύρωση, μιά δικαίωση τοῦ αἰώνιου μοναστικοῦ πνεύματος. Στήν ὀμορφιά, στό δέος, στή θεοπνευστία πού γεννᾶται καί διαχέεται ἐδῶ στόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, ἀνακράζει, ὡς ὀφείλει κανείς (φυσικά καί ὁ γράφων), “μέγας εἶ, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα Σου”. Ἔργα καμωμένα μέ τίς προεκτάσεις τῶν χεριῶν Σου: τόν γέροντα Χριστόδουλο καί τούς ἀδελφούς μοναχούς. Τούς θέσαντας ἑαυτούς κάτωθεν τοῦ καλογερικοῦ σκούφου. Τούς ἐζωσμένους τή λουρίδα τοῦ χρέους, τοῦ ἀπό φυλακῆς πρωΐας. Ἔχω καταλήξει στό βέβαιο πιά συμπέρασμα, πώς οἱ τίμιοι καλόγεροι ὅλων τῶν ἐποχῶν δέν νοιάζονται γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν τους. Δέν τούς ταιριάζει τέτοια “ἰδιοτέλεια”. Γιά τή σωτηρία τῶν δικῶν μας ψυχῶν παλεύουν. Τούς εὐχαριστῶ καί δοξάζω τόν Θεό γι' αὐτόν τόν καταμερισμό ἐργασίας. Προσεύχομαι στόν ἅγιο Συμεών νά μοῦ δώσει τήν εὐλογία του γιά τά δικά μου καλά, ὑπέρ ἄλλων, ἔργα μου. Ὑπέρ τῆς πατρίδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑπέρ αὐτοῦ τοῦ λαοῦ. Ἔτσι νιώθω καί θέλω νά εἶναι τό “γραφτό” μου. |
Διονυσίου Μακρῆ, θεολόγου-δημοσιογράφου-συγγραφέα
Τό ἁγιορείτικο τυπικό καί ἡ παράδοση πού συναντᾶ ὁ ἐπισκέπτης στήν Σταυροπηγιακή καί Συνοδική Μονή τοῦ Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου συμβάλλει στό νά προσευχηθεῖ κανείς πιό ἔντονα καί νά νιώσει τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας. |