Στήν ἀπείρου κάλλους αὐτήν εὐχαριστία ὁ θεόπτης ὅσ. Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ἀφήνει τήν καρδιά του νά ξεχειλίσει ἀπό εὐγνωμοσύνη κι ἀγάπη πρός τόν δωρεοδότη Θεό γιά τίς ἀνεκλάλητες εὐεργεσίες του πρός αὐτόν, περιγράφοντας, μεταξύ ἄλλων, τίς ἀλλεπάλληλες ὑπερκόσμιες ὁράσεις καί ἐλλάμψεις τοῦ Ἀκτίστου Θείου Φωτός.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
... Εὐχαριστῶ, Δέσποτα, Κύριε οὐρανοῦ καί γῆς, πού μέ προώρισες πρό καταβολῆς κόσμου νά ἔλθω ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη. Σ' εὐχαριστῶ, γιατί, πρίν φθάσει ἡ μέρα καί ἡ ὥρα, πού πρόσταξες νά γεννηθῶ, Ἐσύ, ὁ μόνος ἀθάνατος, ὁ μόνος παντοδύναμος, ὁ μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος κατέβηκες ἀπό τό ὕψος τοῦ ἁγίου κατοικητηρίου σου, χωρίς ν' ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τούς Πατρικούς κόλπους, σαρκώθηκες καί γεννήθηκες από τήν ἁγία Παρθένο Μαρία...
