Θά μποροῦσε νά τεθῆ τό ἐρώτημα: Ποῦ τελειώνει αὐτή καθ’ ἑαυτήν ἡ ἐπίγεια ζωή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στήν Ἀνάστασι ἤ στήν Ἀνάληψι; Ἡ ἀπάντησις, βεβαίως, ὡς πρός τήν παρουσία Του, εἶναι: Στήν Ἀνάληψι... Ἡ ἐρώτησις λοιπόν δέν ἀφορᾶ ἁπλῶς στήν σαρανταήμερη συνέχισι τῆς παραμονῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν γῆ μετά τήν Ἀνάστασί Του, ἡ ὁποία εἶναι δεδομένη, ἀλλά στό ἐάν κατ’ αὐτήν τήν περίοδο συνέχιζε νά μετέχη στά τῆς ἐπιγείας ζωῆς, ὅπως πρότερον κατά τήν τριετῆ δημοσία δρᾶσι Του... Ἀνέστη λοιπόν ὁ Χριστός, πατήσας τόν θάνατο, καί παρέμεινε στήν γῆ ἐπί σαράντα ἡμέρες καί πραγματοποίησε δώδεκα ἐμφανίσεις σέ διάφορες χρονικές στιγμές, χώρους καί πρόσωπα. Τό ἐρώτημα δέ εἶναι: Αὐτή ἡ περίοδος, μέ τίς μετρημένες δώδεκα ἐμφανίσεις, ἀποτελεῖ ἐπίγεια ζωή μέ τά χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς Του πρό τῆς Σταυρώσεώς Του ἤ εἶναι κάτι ξεχωριστό;... (ἀπό τόν Πρόλογο τοῦ βιβλίου).
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
... Μετά τήν Ἀνάστασι ὁ Κύριος ἔφερε πλέον σῶμα πνευματικό, χωρίς σάρκα, ὀστέα καί ψυχή. Ἔφερε τό σῶμα τῆς δόξης, διά τοῦτο καί εἰσήρχετο «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν». Τό ὅτι δέ εἰσῆλθε «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν» δέν ἀποτελεῖ δυσκολία γιά τό σῶμα τοῦ Κυρίου, καθότι ἔφερε πλέον σῶμα λεπτό καί κοῦφο, ἀπηλλαγμένο ἀπό κάθε παχύτητα, πού χαρακτηρίζει τό ἀνθρώπινο σῶμα. Αὐτήν τήν κουφότητα τοῦ σώματος τήν εἶχε δείξει ὁ Κύριος στούς μαθητές Του, ὅταν περπάτησε ἐπάνω στήν θάλασσα. Τό γεγονός ὅτι περπάτησε ἐπάνω σ’αὐτήν δέν ὡδήγησε στό νά ὑποστηριχθῆ ὅτι ὁ Κύριος εἶχε διαφορετικό σῶμα ἀπό τό δικό μας· ἔτσι καί μετά τήν Ἀνάστασι, βλέποντες νά φέρη τούς τύπους τῆς σταυρώσεως δέν εἶναι δυνατό νά ὑποστηριχθῆ ὅτι τό σῶμα Του ἦταν φθαρτό, δεδομένου ὅτι τό φθαρτό σῶμα δέν μπορεῖ νά εἰσέλθη «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν». Ὁ Κυριος, μετά τήν Ἀνάστασι, ἄν καί ἔφερε σῶμα ἄφθαρτο, ἔδειχνε, κατά θεία συγκατάβασι, ὅτι εἶχε «τά σημεῖα τοῦ σταυροῦ καί τάς τρώσεις (τραυματισμούς)» , ὅπως ἐπέτρεψε νά γίνη γιά τόν ἀπιστοῦντα Θωμᾶ...